ოლოს როდის იგრძენი რომ საქმეში თავიდან ფეხებამდე გადაშვებულს, დროის შეგრძნება სრულიად დაგეკარგა?  

როცა არ უნდა ყოფილიყო, ეს ის მითიური მდგომარეობაა რომელსაც ათლეტები ZONE -ს, ფსიქოლოგები კი FLOW -ს ეძახიან.

ამ სიტყვების გაგონებაზე, ალბათ პირველი რასაც წარმოიდგენ, შემოქედებით წვაში მყოფი ხელოვანი ან ადრელანილით შეპყრობილი სპორტსმენია. სინამდვილეში კი, მისი გამოცდა ყველა ჩვენგანს შეუძლია და იმ იდეალურ მდგომარეობას გავს, საკუთარ თავთან ჰარმონიაში, შემოქმედებითი ენერგიით დამუხტულს, შენი პოტენციალის მაქსიმუმის გამოვლენა რომ შეგიძლია.

სამყაროში სადაც ინფორმაციული ნაკადი უკიდურესაც ინტენსიურია, მისი სრულად იგნორირება კი ფაქტობრივად შეუძლებელი, თითქოსდა ულიმიტო შესაძლებლობების ველში, რაიმე ერთზე ფოკუსირება და მასზე უწყვეტად მუშაობა სულ უფრო რთული ხდება. აღმოჩნდა რომ უწყვეტობა და ფოკუსი არის პასუხი კითხვებზე: „როგორ გავხდე უფრო პროდუქტიული?“ ან „როგორ ვუბიძგო თანამშრომლებს მეტი პროდუქტიულობისკენ?“  

კვლევებმა აჩვენა რომ ადამიანები უფრო ხშირად იღლებიან საქმის მრავალჯერ შეწყვეტით, ვიდრე მისი ხანგრძლივი კეთებით. ეს იმას ნიშნავს რომ ხშირად ამ დაღლას თვითონ საქმე კი არა, ჩვენ თავად ვიწვევთ ე.წ. „უწყინარი“ შესვენებებით, როდესაც საქმეს ვწყდებით და ყურადღების ველში სპონტანურად შემოსულ, სხვადასხვა სიგნალებზე უნებლიედ გადავერთვებით. დანაწევრებული ყურადღება და შედეგად მიღებული დაბალი კონცენტრაცია, არაპროდუქტიულობისა და მოგვიანებით უკმაყოფილების განცდის პირდაპირპროპორციული ხდება.  

შეძლებ გაიხსენო მომენტი როდესაც შუა სამუშაო პროცესში მობილური ტელეფონის „მშობლიური ხმა” ჩაგესმა – „შენთვის შეტყობინებაა“. ეს შენთვის ნამდვილად მორიგი შეტყობინებაა, შენი ტვინისთვის კი ამაფორიაქებელი სიგნალი, რომელიც სამუშაო პროცესის შეწყვეტისკენ და სიგნალზე გადართვისკენ გიბიძგებს. კვლევები ადასტურებს რომ, ტვინისთვის სოციალურ ქსელში მიღებული ყველა ტიპის შეტყობინება სოციუმში აღიარებულობის და ყურადღების არეალში ყოფნის ნიშნად ითარგმნება, შესამისად ყველა სიგნალი იმ მომენტში ილუზორულად სასიცოცხლო მნიშვნელობას იძენს.

ჩვენს არაცნობიერს – ტვინის ყველაზე არქაულ ნაწილს, გადარჩენის ინსტინქტი ამოძრავებს, ანუ მისი მთავარი დავალება სიამოვნების მიღება და უსიამოვნებისგან თავის არიდებაა. ამ ყველაფრის გათვალისწინებით მაშინ როცა უეცარი სასიამოვნო სტიმულები შენს ველში იჭრებიან, შენი ტვინი სიამოვნების მიღების ყველა ხერხის მოძიებას იწყებს, სასურველი ქმედების განსახორციელებლად კი რამდენიმე რაციონალიზაციასაც ასწრებს:  „ამასაც ვნახავ და მორჩა, მერე აღარ გავხსნი“, „ერთი შეტყობინების წაკითხვა განა რა დროს წამართმევს ასეთს?.,“ „ერთსაც ჩავსქროლავ, ვნახო რამეს ხომ არ გამოვაკლდი“,“ ორი წამის ამბავია, ხელს არ შემიშლის“, „მგონი პირიქით პატარა განტვირთვა არ მაწყენდა“.

ყველა ამ ფიქრმა უცებ დაგარწმუნა რომ ერთადერთი საჭირო და სასარგებლო ქმედება ახლა შეტყობინებების დათვალიერებაა… ტელეფონს ხელში იღებ და…

20 წუთის შემდეგ:

იმ მომენტმა „ორი წამის ამბავი“ რომ გეგონა შენი ფოკუსი დაანაწევრა, ძალა გამოაცალა, მას მერე კი 20 წუთი გავიდა რაც შენი გონება ამაოდ ცდილობს  კონცენტრაციის საწყისს მდგომარეობას დაუბრუნდეს.

შეიძლება გაგიკვირდა, მაგრამ ყველა ორი წამით ყურადღების გადატანა სინამდვილეში დაახლოებით 20 წუთი გიჯდება.  

ეს იმას უნდა ნიშნავდეს ალბათ რომ „ორი წამის ამბავიაში“ რეგულარულად, 20 წუთის საფასურს იხდი. მრავალჯერ გადახდის შემდეგ კი უკვე გახანგრძლივებული საქმისგან მოგვრილი უსიამოვნების განცდა დაღლაში გადადის, ხალისს კარგავ და ახლა უკვე ხვდები რომ „ნამდვილი შესვენების“ გამოცხადების დროა.

როგორ ვაჯობოთ ყურადღების გამფანტავ პარაზიტებს მეტი პროდუქტიულობისთვის?  

„დაისვენე სანამ დაიღლები“ – დაღლა არც თუ ისე სასიამოვნო განცდაა, შესაბამისად თუ შენს საქმეს დაღლამდე მიიყვან, ტვინი უსიამოვნების თავიდან ასარიდებლად მას შენს საქმესთან გააიგივებს და დაიწყებს მის გადავადებას, მოშორებას (პროკრასტინაციას). როგორც ვთქვით ჩვენი არაცნობიერი ცდილობს ყველა ტიპის დისკომფორტი აგვარიდოს თავიდან. იხილე წინა სტატია.

ამიტომ დაასწარი ტვინს და იმუშავე 20 წუთის ინტერვალებით, კვლევების მიხედვით მაღალი კონცენტრაციის შენარჩუნება ჩვენს ტვინს დაახლოებით 20 წუთი შეუძლია, შემდეგ ის შესუსტემას იწყებს და თუ პატარა შესვენება არ გააკეთე, ძალიან მალე არაპროდუქტიულ სიხშირეზე გადაინაცვლებს. 

განმარტოვდი

არარეალისტურია სრულიად გამოეთიშო ციფრულ სამყაროს, მაგრამ თუ გინდა მიაღწიო პროდუქტიულ ზონას, დისტრაქტორების რაოდენობის შემცირება მაინც მოგიწევს.

გამორთე ტელეფონზე ხმოვანი შეტყობინებები, გააგებინე ადამიანებს რომ გარკვეული დროით მიუწვდომელი იქნები.

ამგვარად შეიძლება მთელ დღეზე გადაწელილი საქმე დღის გარკვეულ მონაკვეთში, უფრო მცირე დროში, უკეთესი ხარისხით და ხალისით შეასრულო.

დაისახე მკაფიო ამოცანები

ბუნდოვნება უსიამოვნო განცდებს შორის მოწინავე რიგებშია, შესაბამისად თუ საქმე რომელსაც აკეთებ იქნება ბუნდოვანი, შენი არაცნობიერი მას „უსიამოვნოების ყუთში“ მოათავსებს და შეეცდება რაც შეიძლება მეტი დისტრაქტორი გამოიყენოს ამ საქმის თავიდან ასარიდებლად.

გადახედე რესურსებს  

რა რესურსები გაქვს ამ საქმის გასაკეთებლად? – პროდუქტიულ ზონაში მოსახვედრად მნიშვნელოვანია იცოდე საკუთარი შესაძლებლობები

მათ გამოსარკვევად შეგიძლია ეს კითხვებიც დაიხმარო:

1. მაქვს თუ არა ამ ეტაპზე საკმარისი რესურსი ამოცანის შესასრულებლად?
2. რა მჭირდება იმისთვის რომ უკეთ შევასრულო ეს ამოცანა?
3. რა მჭირდება იმისთვის რომ ეს ამოცანა შეუფერხებლად შევასრულო?
4. როდის მივხდები რომ ეს საქმე შეუფერხებლად გამომდის – რა ინდიკატორების განსაზღვრა შემიძლია?

მნიშვნელოვანია იცოდე რომ პოდუქტიულ ზონაში შესასვლელად არსებული უნარების თანაფარდობა გამოწვევასთან 4% -იან სხვაობას არ უნდა აღემატებოდეს.  უფრო მარტივად რომ ვთქვა, თუ შენი უნარები გამოწვევასთან მიმართებაში ძალიან დაბალია, აუცილებლად წარმოიქმნება ძლიერი შფოთვა, რაც პროდუქტიულ ზონაში შესვლას ეწინააღმდეგება.  

დაასტიმულირე ფიზიოლოგია  

FLOW -ს მდგომარეობას თავისი ფიზიოლოგიური ასპექტები გააჩნიაა. ჩვენი ტვინი ხუთი ტიპის ელექტულ სიხშირეს – ტალღას წარმოქნის.  

#1 დელტა – როდესაც ტვინი ამ სიხშირეზე მუშაობს შენ „უსიზმრო“, ღრმა ძილში იმყოფები

#2 ალფა – დომინირებს მსუბუქი მედიტაციის დროს, ან როდესაც რაიმეზე ფიქრობ და ოცნებობ

#3 ბეტა – დაკავშირებულია ჩვეულ სიფხიზლესთან და ცნობიერ მდგომარეობასთან

#4 თეტა – აქტიურდება ინფორმაციის ინტუიტური დამუშავების დროს

#5 გამა – რთული კოგნიტური დავალებების შესრულებისას იჩენს თავს

 FLOW მდგომარეობა აქტიურდება ალფა და თეტა ტალღების კომბინაციით, სწორედ ეს არის საზღვვარი ცნობიერ და არაცნობიერ მდგომარეობებს შორის.

გიზიარებ რამდენიმე ტექნიკას, რომლის გამოყენებაც პროდუქტიულ ზონაში შესასვლელად აუცილებელ ტალღებს გაგიაქტიურებს.

·      მაინდფულნეს მედიტაცია – Headspace და Calm დამხმარე აპლიკაციებია

·      ნეირომუსიკა – პირველად 1894 წე ლს ფიზიკოსმა ჰაინრიც ვილჰელმ დავმა აღმოაჩინა, ეს სპეციალური აუდიო ტალღებია რომლებიც ტვინის სიხშირეებს ასტიმულირებს და შეუძლია FLOW მდგომარეობაში სწრაფად გადაყვანა MyNoise.net , Brain.Fm

• შეგიძლია გაიარო მაინდფულნეს პროგრამა ოთხ მენტორთან ერთად

 თუ  საქმეში თავიდან ფეხებამდე გადაშვების ბედნიერება არასდროს გამოგიცდია ან ისე შორეულ წარსულში, რომ გახსენებაც კი გიჭირს, დროა ხელახლა გადახედო საქმეებს, შეცვალო მათი კეთების წესი და დაიწყო შეუფერხებელი სვლა FLOW ზონისკენ!